tarafından Gülcan Arpacıoğlu | Şub 7, 2015 | Uncategorized
Bir Eylül ayıydı, ılık bir akşamüstü. Erguvan sokaktaki evimin bahçeye bakan balkonunda ayaklarımı uzatmış, keyif çayımı içiyordum. Telefonum çaldı, telaşlı bir genç kadın “Gülcan biliyorum, şimdi bana kızacaksın ama lütfen dinle beni, yardımına ihtiyacım...
Yeni yorumlar