Çocukluğunu gördünüz mü?

Bugün çok sevdiğim bir arkadaşım bana telefonda son yazdıgı şiirini okudu. “Çocukluğumu özledim, çocuklarımın çocukluğunu özledim” diyordu bir bölümünde. O an ben de özledim koşmayı, saklanmayı, çamurdan pasta yapmayı, tırmandıgım agaçtan inmek için...

Reiki aldım, ama kaybettim!

Bir Eylül ayıydı, ılık bir akşamüstü. Erguvan sokaktaki evimin bahçeye bakan balkonunda ayaklarımı uzatmış, keyif çayımı içiyordum. Telefonum çaldı, telaşlı bir genç kadın “Gülcan biliyorum, şimdi bana kızacaksın ama lütfen dinle beni, yardımına ihtiyacım...